روانپزشکان در دو روزی که گذشت دور هم جمع شدند تا از آنچه خودکشی بر سر ایرانیان می‌آورد، حرف بزنند؛ از آخرین آمار‌های خودکشی در ایران، محرمانه شدن آمار‌ها در این باره در وزارت بهداشت و تحویل ندادن آن به سازمان بهزیستی، افزایش خودکشی‌ها در بیمارستان‌های روانپزشکی، آمار سه‌برابری خودکشی در استان ایلام و... از نکاتی بود که در روز دوم همایش پیشگیری از خودکشی مطرح شد.
معاون حقوق عامه و پیشگیری از وقوع جرم دادستانی کشور گفت: سالانه حدود ۱۳۰ هزار اقدام به خودکشی در ایران ثبت می‌شود که ۷ هزار نفر جان خود را بر اثر خودکشی از دست می‌دهند.»
۹۰ درصد افرادی که اقدام به خودکشی می‌کنند، براساس اعلام انجمن خانواده درمانی ایران، دارای سابقه اختلال روانی هستند و زمانی که فرد در اثر ابتلا به افسردگی راه نجاتی برای بهبود زندگی خود پیدا نمی‌کند و دچار درد و رنج فراوانی می‌شود، خودکشی و از بین بردن خود را به‌عنوان تنها راه نجات تلقی می‌کند.
کار و کشیک شبانه‌روزی و فرساینده جسم و روان دستیاران در بخش‌های بیمارستانی و اورژانس‌ها مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد. فلسفه اخلاق حرفه‌ای چیست؟ عدالت و انصاف مسئولان کجاست؟
شاید این روزها تنها روزنه امید پزشکان و پرستاران و البته بیماران روی کار آمدن رئیس دولتی باشد که خود با حوزه بهداشت و درمان به خوبی آشناست. اما آیا برطرف کردن تمام مشکلات این حوزه به اراده یک نفر بستگی دارد؟ قطعا چنین چیزی نخواهد بود.
در چوار ایلام، تنها در طول یک هفته، سه نفر دست به خودکشی زده‌اند. دو نفرشان کارگران پیمانکاریِ پتروشیمیِ ارغوان گستر هستند که به تازگی از کار بیکار شده‌اند و نفر سوم، همسر یکی دیگر از کارگران بیکارشده‌ی همین پتروشیمی است.
طبق بررسی‌های انجام‌شده، آمار خودکشی در جامعه پزشکی تا ۵ برابر افزایش پیدا کرده است و از ابتدای سال جاری تا کنون، سه مورد خودکشی [منجر به مرگ] در میان اعضای کادر درمان، مُهر تأییدی بر این ماجراست.
«خودکشی پزشکان» گزاره‌ای شده است که گاهی از آن برای هدفی غیرانسانی بهره می‌گیرند. در توضیح این ادعا می‌گویم که خودکشی پزشکان با خودکشی مهندسان یا با هر یک از مشاغل دیگر، یکسان است، هرچند همگی تلخ و نپذیرفتنی است، و خودکشی پزشکان لزوماً فاجعه‌بارتر از خودکشی دیگران نیست.
مشاور اجتماعی سازمان نظام پزشکی هشدار می‌دهد: «سرعت خودکشی در میان پزشکان و رزیدنت‌ها صعودی شده و احتمال دارد که به زودی نرخ خودکشی پزشکان در ایران از سایر کشور‌ها پیشی بگیرد.»
سازمان جهانی بهداشت اعلام کرده است که سالانه بیش از ۷۰۰ هزار نفر بر اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهند؛ هر ۴۰ ثانیه یک نفر. انجمن بین‌المللی پیشگیری از خودکشی هم اعلام کرده است که بیش از نیمی (۵۸%) از تمام مرگ‌های ناشی از خودکشی قبل از ۵۰ سالگی رخ می‌دهد
حدود دو ماه بلاتکلیف ماند و باز هم شرایط سخت‌تر شد. فایل‌های صوتی و پیامک‌هایی که از او موجود است، شرایط روحی و ناتوانی در گذراندن طرح را تایید می‌کند و در برخی از آن‌ها به رفتارهای دور از شأن هم اشاره دارد، اما مسوولان در این باره زیر بار مسوولیت نمی‌روند.
متخصص طب اورژانس بیمارستان بهارلو می‌گوید: حجم بالای کار، مسئولیت‌های فراوان، عدم دریافت حقوق مکفی و نداشتن امنیت شغلی مجموعه عواملی است که یک رزیدنت را از ادامه فعالیت بازمی‌دارد و او را دلسرد می‌کند. خودکشی رزیدنت‌ها امروزه بیشتر جنبه «بحران» پیدا کرده است.